ประเทศฟิลิปปินส์
ความเป็นมาของประเทศฟิลิปปินส์
ความเป็นมาของฟิลิปปินส์ เริ่มต้นตั้งแต่ยุคก่อนประวัติศาสตร์ที่ชนเผ่าพื้นเมืองดั้งเดิมอพยพเข้ามาตั้งถิ่นฐาน ต่อมาได้ตกเป็นอาณานิคมของสเปนเป็นเวลานานกว่า 300 ปี โดยเฟอร์ดินานด์ มาเจลลัน เป็นผู้นำเรือเข้ามาในปี ค.ศ. 1521 และสเปนได้ตั้งอาณานิคมเต็มรูปแบบในปี ค.ศ. 1565 ที่กรุงมะนิลา. หลังจากการปฏิวัติและสงครามกับสเปน ฟิลิปปินส์ได้ประกาศเอกราชในวันที่ 12 มิถุนายน ค.ศ. 1898 แต่ต่อมาได้ตกเป็นอาณานิคมของสหรัฐอเมริกา และได้รับเอกราชอย่างสมบูรณ์ในวันที่ 4 กรกฎาคม ค.ศ. 1946.
1.การแต่งกายของประเทศฟิลิปปินส์
การแต่งกายประจำชาติฟิลิปปินส์ประกอบด้วย บารอง ตากาล็อก (Barong Tagalog) สำหรับผู้ชาย และ บาลินตาวัก (Balintawak) สำหรับผู้หญิง ซึ่งเป็นชุดที่แสดงถึงเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมของฟิลิปปินส์.
สำหรับผู้ชาย:
บารอง ตากาล็อก (Barong Tagalog): เป็นเสื้อแขนยาวที่ตัดเย็บจากผ้าใยสับปะรด มีลักษณะเด่นคือมีบ่า คอตั้ง แขนยาว และมีการปักลวดลายที่ปลายแขนเสื้อ. เสื้อนี้จะปล่อยชายเสื้อไว้นอกกางเกง.
สำหรับผู้หญิง:
บาลินตาวัก (Balintawak): เป็นชุดกระโปรงยาวที่เสื้อและกระโปรงติดกัน. เสื้อจะเป็นแขนสั้น จับจีบยกตั้งขึ้นเหนือไหล่คล้ายปีกผีเสื้อ. ชุดนี้ทำจากผ้าบางและแข็ง เช่น ผ้าไหมสับปะรด.
หมายเหตุ: การแต่งกายประจำชาติฟิลิปปินส์นิยมสวมใส่ในโอกาสพิเศษและเทศกาลต่างๆ. นอกเหนือจากชุดประจำชาติแล้ว ฟิลิปปินส์ยังมีเครื่องแต่งกายที่ได้รับอิทธิพลจากภูมิภาคอื่นๆ เช่น การแต่งกายคล้ายชาวมลายูและอินโดนีเซียในบางเกาะ โดยนุ่งโสร่งปาเต๊ะ สวมเสื้อผ้าไหมสับปะรดหรือแพร และมีผ้าพาดบ่า.
อาหารของประเทศฟิลิปปินส์
อาโดโบ (ตากาล็อก: adobo) เป็นอาหารฟิลิปปินส์ที่ได้รับความนิยมปรุงจากเนื้อสัตว์หรืออาหารทะเลหมักด้วยน้ำส้มสายชูและกระเทียม ทอดในน้ำมันจนเป็นสีน้ำตาล คำว่า "อาโดโบ" มาจากภาษาสเปน แต่วิธีการทำอาหารเป็นของชนพื้นเมืองชาวฟิลิปปินส์ เมื่อสเปนเอาชนะฟิลิปปินส์ในช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 16 และต้นคริสต์ศตวรรษที่ 17 ชาวสเปนจึงรู้จักขั้นตอนการทำอาหารพื้นเมืองที่เกี่ยวข้องกับน้ำส้มสายชูซึ่งเรียกว่า อาโดโบ ซึ่งเป็นภาษาสเปนหมายถึงการปรุงรสหรือหมัก
แม้ว่าอาโดโบของฟิลิปปินส์และสเปนมีลักษณะบางอย่างร่วมกัน แต่พวกเขาจะอ้างถึงสิ่งที่มีที่มาต่างกัน อาโดโบของฟิลิปปินส์ได้รับการอธิบายในภาษาสเปนว่าเป็นอาหารที่ปรุงโดยการหมัก แต่อาโดโบสำหรับชาวฟิลิปปินส์มีลักษณะเฉพาะกว่า โดยทั่วไปหมายถึงอาหารที่ปรุงด้วยเนื้อหมูหรือไก่หรือรวมกันเคี่ยวให้สุกอย่างช้า ๆ ในซอสถั่วเหลือง น้ำส้มสายชู กระเทียมบด ใบกระวาน และพริกไทยดำและมักมีสีน้ำตาลจากการทอดหรืออบในกระทะ
บางครั้งจะเรียกอาโดโบว่าสตูฟิลิปปินส์ กินกับข้าวทั้งที่บ้านและสำหรับเหมาะสำหรับพกไว้เป็นเสบียงอาหารระหว่างการเดินทาง เพราะเป็นอาหารที่เก็บได้นานโดยไม่ต้องแช่เย็น การที่อาหารชนิดนี้เก็บได้นานน่าจะมาจากน้ำส้มสายชูที่เป็นเครื่องปรุงหลักยับยั้งการเจริญเติบโตของแบคทีเรียในอาหารได้เป็นอย่างดี บางครั้งถือเป็นอาหารประจำชาติฟิิลิปปินส์อย่างไม่เป็นทางการ
สัตว์ของประเทศฟิลิปปินส์
สัตว์ประจำชาติฟิลิปปินส์คือ ควายคาราบาว (Carabao) ซึ่งเป็นควายน้ำที่ชาวฟิลิปปินส์มีความผูกพันอย่างยิ่งเนื่องจากการใช้งานในการเกษตรกรรมและเป็นพาหนะ. นอกจากนี้ นกอินทรีฟิลิปปินส์ (Philippine Eagle) ก็เป็นสัตว์ที่สำคัญและมีความหมายต่อฟิลิปปินส์เช่นกัน.
ดอกไม้ของประเทศฟิลิปปินส์
ดอกพุดแก้ว (Sampaguita Jasmine) เป็นดอกไม้ประจำชาติของประเทศฟิลิปปินส์. มีลักษณะเป็นดอกสีขาว กลีบดอกเป็นรูปดาว ส่งกลิ่นหอมในช่วงกลางคืน. ดอกพุดแก้วเป็นสัญลักษณ์ของความบริสุทธิ์ ความเรียบง่าย ความอ่อนน้อมถ่อมตน และความเข้มแข็ง.
เมืองหลวงของประเทศฟิลิปปินส์
กรุงมะนิลา (ชื่อเดิมคือ Maynilad) มีที่มาจากต้นสีง้ำซึ่งเป็นไม้พุ่มดอกที่สามารถปรับสภาพให้เข้ากับหนองน้ำ ซึ่งสมัยก่อนเจริญเติบโตบริเวณริมฝั่งแม่น้ำ โดยในครั้งแรกชื่อของเมืองได้ปรับให้สั้นลงเป็น Maynila และหลังจากนั้นได้ปรับเป็น Manila (มะนิลา) ในปัจจุบัน โดยในปี พ.ศ. 2518 ตามคำสั่งของประธานาธิบดีฟิลิปปินส์
